ایمان، چیزی که این روز ها در حال کم رنگ شدن است. کلمه ای بسیار مهم و کلیدی.
لطفا کمی به این کلمه بیشتر فکر کنیم. داریم از دستش می دهیم. ایمان به خدا را که هیچ ایمان به خودمان، اطرافیانمان به همه. این روزها همه به هم شک دارند.
چرا دنیا این طور شده چرا با این که این همه پیشرفت کرده ایم در انسانیت انقدر پس رفته ایم؟ این همه وسایل ارتباطی هست من همین الان می توانم با پسرخاله ام در نیویورک به راحتی حرف بزنم، تصویرش را ببینم و... اما
ایمان یعنی چه؟ آیا نمی توان گفت ایمان نوعی اعتماد قلبی ست؟ چرا زمانه طوری با ما تا کرد که پدر به پسرش یا دخترش، زن به شوهرش، خواهر به برادرش اعتماد ندارد چه رسد به ایمان؟
دیدگاهها (۵)
asra ツ..
۰۱ خرداد ۹۵ ، ۱۸:۳۴
پاسخ:
۱ خرداد ۹۵، ۱۸:۵۵
دختری از دیار فرزانگان
۳۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۲۳:۰۳
پاسخ:
۳۱ ارديبهشت ۹۵، ۰۰:۰۶
نگار :)
۳۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۶:۳۰
پاسخ:
۳۰ ارديبهشت ۹۵، ۱۸:۰۲
پرواز ...
۳۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۲:۳۸
لوسی می
۳۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۲:۱۸
اینه که کنترل همه ی این احساسات انگار که ساده نیست.
پاسخ:
۳۰ ارديبهشت ۹۵، ۱۳:۴۶